ΡΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
| Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.
Γένεσις Α' |
| Γενηθήτω φως.
Γένεσις Α' |
| Παρά ταύτα, εώρακεν ο Θεός πάντα όσα εποίησεν, και ιδού ήσαν άπαντα καλά λίαν.
Γένεσις Α' |
| Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε.
Γένεσις Α' |
| Ου καλόν τον άνθρωπον μόνον.
Γένεσις Β' |
| Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον.
Γένεσις Γ' |
| Και ήσαν οι δύο γυμνοί, ό τε Αδάμ και η γυνή αυτού, και ουκ ησχύνοντο.
Γένεσις Α' |
| Αντί πινακίου φακής.
Γένεσις ΚΕ' |
| Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.
Κριτές (Σαμψών) ιστ' |
| Δι' υπομονής πείθεται ο ηγεμών και η γλυκειά γλώσσα συντρίβει οστά.
Παροιμίαι ΚΕ' |
| Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.
Εκκλησιαστής Α' |
| Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.
Ψαλμοί 103 |
| Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ησαΐας Μ' |
| Μη αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού δια να μη γένης και συ όμοιος αυτού.
Παροιμίαι ΚΣΤ' |
| Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού.
Παροιμίαι ΚΣΤ' |
| Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου.
Ψαλμοί ΡΙ' |
| Εγώ ειμί ο Ων.
Έξοδος Γ' |
| Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας.
Ψαλμοί 103 |
| Τοις πάσι χρόνος και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν.
Εκκλησιαστής Γ' |
| Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου.
Ψαλμοί 140 |
| Τα τρία ταύτα είναι θαυμαστά, εις εμέ μάλιστα τέσσαρα δεν εννοώ: τα ίχνη του αετού εις τον ουρανόν, τα ίχνη του όφεως επί του βράχου, τα ίχνη του πλοίου εν μέσω της θαλάσσης και τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι.
Παροιμίαι Λ' |
| Μη καυχώ τα εις αύριον, ου γαρ γιγνώσκεις τι τέξεται η επιούσα.
Παροιμίαι ΚΖ' |
| Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός.
Έξοδος ΚΑ' |
| Αρχή παντός έργου λόγος, και προ πράξεως βουλή.
Σοφία Σειράχ 37 |
| Καιρός του τέκειν και καιρός του αποθανείν, καιρός του φυτεύσαι και καιρός του εκτίλαι πεφυτευμένον.
Εκκλησιαστής Γ' |
| Όστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει εις αυτόν και ο λίθος θέλει επιστρέψει εις τον κυλίοντα αυτόν.
Παροιμίαι ΚΣΤ' |
| Εν περιβολή ιματίων μη καυχήσεις και εν ημέρα δόξης μη επαίρου.
Σοφία Σειράχ IA’ 4 |
| Ο οκνηρός νομίζει εαυτόν σοφώτερον παρά επτά σοφούς γνωμοδότας.
Παροιμίαι ΚΣΤ' |
| Προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε της πτώσεως υπερηφάνεια.
Παροιμίαι IΣΤ' |
| Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον.
Εκκλησιαστής Α' |
| Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Έξοδος Κ' |
| Προφάσεις εν αμαρτίαις.
Ψαλμοί 140 |
| Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Βασιλέων Α' |